رأی شعبه ۵۹ دادگاه تجدیدنظر استان تهران مطالبه هزینه‌ درمان در صورتی که بیشتر از دیه ماخوذه باشد وجاهت قانونی دارد و دادگاه نسبت به مازاد دیه رأی صادر می‌کند.؛

رأی شعبه ۲۷ دادگاه تجدیدنظر استان تهران صرف صدور قرار منع تعقیب متهم از بزه، مجوز تحقق بزه افترا نیست زیرا پذیرش این امر موجب انسداد باب شکایت و تظلم خواهی خواهد بود.؛

رأی شعبه ۴۳ دادگاه تجدیدنظر استان تهران مبنی بر دعوی مطالبه خسارت به طرفیت قاضی به موجب ماده ۳۰ قانون نظارت بر رفتار قضات از حیث اشتباه مستلزم احراز آن از سوی دادگاه عالی انتظامی قضات است و نمی‌توان قبل از محکومیت قاضی، دعوی مسئولیت و جبران خسارت از او در محاکم عمومی طرح نمود.؛

رأی شعبه ۴۱ دادگاه تجدیدنظر استان تهران مبنی بر محتوای دفاعیات ارائه شده توسط وکیل صرفاً جهت دفاع از حقوق موکل بوده و فاقد سوءنیت است؛ لذا طرح شکایت افترا علیه وکیل، فاقد وجاهت قانونی است.؛

رأی شعبه چهارم دادگاه عمومی بخش چهارباغ مبنی بر جرم اخلال در نظم و آسایش عمومی حسب ماده ۶١٨ قانون مجازات اسلامی از جرایم مقید به نتیجه بوده  و صرفا از طریق سه فعل انحصاری ١- هیاهو و جنجال ٢- حرکات غیر متعارف و ٣- تعرض به افراد  قابل تحقق است.؛

رأی شعبه ۹ دادگاه تجدیدنظر استان تهران مبنی یر این که بزه تحصیل مال از طریق نامشروع مربوط به انواع تقلباتی است که نسبت به امتیازات مالی دولتی صورت می‌گیرد. ؛

رأی شعبه ۵۶ دادگاه تجدیدنظراستان تهران مبنی بر در جرم سوء استفاده از ضعف نفس اشخاص موضوع مادۀ ۵۹۶ قانون مجازات اسلامی، وجود علم فرد متهم به وجود این حالت در دیگری شرط است و صرف اینکه متهم میتوانست از اعمال و رفتار ظاهری مرحوم مورث خود پی به محجور بودن او برده باشد، کفایت نمیکند چون در امور کیفری با احتمال نمیتوان حکم به محکومیت افراد صادر کرد.؛

رأی شعبه ۴۱ دادگاه تجدیدنظر استان تهران مبنی بر طلای خریداری شده با پول زوج، به معنی هبه و تملیک است؛ لذا تصاحب آن توسط زوجه نمی‌تواند مصداق خیانت در امانت باشد.؛

رأی شعبه ۳۸ دادگاه تجدیدنظر استان تهران مبنی بر صرف حصارکشی و محصور نمودن اراضی زراعی و باغ ها تخلف به عنوان تغییرکاربری تلقی نمی شود؛ دیوارکشی در صورتی تغییر کاربری تلقی خواهد شد که مانع از تداوم تولید و بهره برداری و استمرار کشاورزی گردد.؛

رأی شعبه 47 دادگاه تجدیدنظر استان تهران مبنی بر این که در صورتی که زوجین از یکدیگر جدا زندگی کنند نحوه و چگونگی ملاقات طفل با توجه به مقتضیات سن و شرایط روحی و روانی طفل به نحوی تعیین می‌گردد، که کمترین آسیب روحی وروانی به طفل وارد شود. ؛